At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed hoc sane concedamus. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Duo Reges: constructio interrete. Non potes, nisi retexueris illa. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quid censes in Latino fore? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Perge porro;

Quid enim?: Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Zenonem roges;: Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Bork: Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Eademne, quae restincta siti?
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione
generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de
modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?

Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret
inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.

Nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit, ut interpretes indiserti solent, cum sit verbum, quod idem declaret, magis usitatum.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Certe non potest. Sed ad bona praeterita redeamus. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;